die trein toch komt, de dokter eindelijk tijd heeft en de file plotseling lijkt op te lossen. Het wachten richt zich op wat je verwacht en dat gaat vaak gepaard met ergernis en ongeduld.

Als zelfstandige moet je soms ook wachten. Zeker als opdrachten ophouden en je weer nieuwe moet gaan zoeken. Zoals nu. Je spreekt mogelijke opdrachtgevers en bemiddelingsbureaus, je verstuurt CV's en hernieuwt je contacten. Je bent druk bezig om de continuïteit van je bedrijf te waarborgen. En dan begint het wachten. Wachten op dat éne telefoontje, die belangrijke e-mail, het verlossende: "Je kunt bij ons aan de slag!"

Ik heb gemerkt dat als je daarop blijft wachten, je niet alleen ongeduldig wordt en je vaak ook ergert, maar dat het je ook passief maakt. Wachten kan er toe leiden dat er steeds minder uit je handen komt en dat je soms letterlijk niets meer doet. Je kijkt alleen nog maar naar wat je had verwacht en alles daaromheen lijkt niet meer belangrijk.

Wachten is echter een werkwoord en als je dat inziet, krijgt wachten een andere betekenis. Wat mij daarbij helpt is om niet meer te wachten op wat ik verwacht, maar de tijd te gebruiken om andere verwachtingen te scheppen, nieuwe ideeën op te doen en dingen op te pakken die niets van doen hebben met mijn verwachtingen. Zo heb ik tijdens "het wachten" met mijn zoon van 15 een reis naar Parijs gemaakt. Onverwacht zaten we plots om 04:00 's nachts met warme koffie in de auto, gezellig te kletsen en deelden we onze nieuwe verwachtingen en nieuwe ideeën. En in Parijs hebben we alletwee opnieuw inspiratie opgedaan, energie gekregen en vooral genoten. We hebben onze hechte band als vader en zoon weer versterkt. Prachtig toch? En dat allemaal dankzij het "wachten". Wees er maar zuinig op!